Zondag 2 augustus 2015. Tangalle. Unawatuna
4 augustus 2015 - Unawatuna, Sri Lanka
Han: vandaag voor de veiligheid de wekker op 7 uur gezet. We zijn al iets eerder wakker en gaan de tassen vast inpakken. De "rustdagen" zijn voorbij. We genieten met een kop koffie van alle rust. Niets te horen alleen het breken van de mega golven op het strand. Nog een duik in het zwembad en dan naar het ontbijt. Nog een laatste foto en dan weer tassen sjouwen over het mulle zand.
Jeetje net een schoon shirt aangetrokken. We tuffen weer over het zandpad en gaan op weg naar Unawatuna, het toeristen plekje onder Galle. dit zullen de kids leuk vinden.
Net voorbij Tangalle gaan we de weg af op zoek naar het blow hole. Het is even zoeken. Ook hier weer flink wat wrakken van tsunami huizen 26 december 2004 om 8.00 uur in de ochtend. Ook zie je overal graven langs de weg. Volgens Madu zie je het al bijna niet meer. De bevolking is al 10 jaar bezig met opbouwen. De mannen kennen het niet, dus ze zijn hier nog nooit geweest. Oude vrouwtjes dwingen ons bijna tot stoppen en we parkeren bijna in de woonkamer. Dat alles voor 50 r. Wij betalen weer de hoofdprijs bij de ingang, maar er is wel een klein museum bij. Wij betalen 1000 met zijn 4-en en lokalen 80 met zijn 4-en.
Het waterstraaltje wat omhoog spuit valt tegen. Maar max 10 m. Hij kan tot 30 m. Een leuk toeristen uitstapje. Vooral ook voor de lokalen wat ze lopen hier massaal. Elk huis in het dorp is een restaurant. Overal gebakken gedroogde vis. Na deze stop besluiten we om onderweg niet meer bij het zuidelijkste puntje Dondrahead bij de vuurtoren te gaan kijken, maar meteen door te rijden naar Unawatuna. Met alleen een stop voor paalvissers. Dat hebben we geweten. Na een stiekeme foto stappen we uit en gaan kijken. We zijn echt helemaal blut op 50 r na. Dus we zeggen dat we niet meer geven . Een man zonder tanden begint te lachen en brabbelt wat. Al zijn maten lachen mee. De gids vertaald: "dat is nog niet genoeg om naar de wc te gaan". Helaas en ook wij lachen en gaan verder.
In Unawatuna blijkt toch een perahara aan de gang te zijn. De wegen zitten compleet verstopt. Wij rijden naar links naar beneden naar het strand. Fout!! Hele weg compleet blocked met bedevaartgangers. We willen naar flower garden en de buren (hotel) gaan kijken. Beiden hebben een zwembad. Dit is het eerste hotel wat we niet via booking of agoda hebben geboekt. Ruim 200 $ vinden we iets te gortig. Voor iets meer dan de helft kunnen we 400 m. Verder aan de hoofdweg terecht bij Nooitgedacht heritage hotel. Een heel mooi oud koloniaal hotel uit 1732. Grote oprijlaan met aan de zijkant nog wat oude koetsen. Het stikt hier van de Nederlanders. Wij krijgen 2 mooie oude kamers met houten plafonds en een doorgang die ze open maken naar de kids. We gaan direct zwemmen en daarna een kopje thee drinken. Wij lopen in de stroom bedvaartgangers naar beneden naar het strand.
We vluchten een restaurant in als er een flinke regenbui omlaag komt. De stroom bedevaartgangers loopt naar het einde van het strand. Daar staan wat tempels. Wij gaan links de toeristenbende restaurants en cocktailbars bekijken. Hier dreunt de disco. Aan de andere kant hoor je Singalese zangers mega hard door de luidsprekers. Je hoort dit zelfs in het hotel. We wandelen terug en worden om 4 uur opgehaald voor een stadstour over het oude Hollandse fort van Galle. Prachtige gebouwen uit de VOC tijd en bijna alles is nog intact. Het is echt een mega groot fort. En ook nog eens auto luw. We proberen nog een voc muntje te bemachtigen .... helaas.
We laten ons afzetten op het strand. 15 restaurants keuze uit alle soorten vis menu's. Die ter plekke worden klaargemaakt. We besluiten om maar eens pizza te eten. Met de voeten in het zand en het tafeltje op het strand. Ook wij eten pizza. De eerste. Wel ontzettend lekker. Dit zijn weer eens Hollandse prijzen. We sukkelen weer met de massa mee naar huis en worden op de grote weg aan alle kanten door agenten begeleid. Levensgevaarlijk met dit verkeersinfarct. We lopen de poort van Nooitgedacht in en komen meteen weer in een oase van rust. We drinken nog een kopje thee op de veranda en zetten de ventilator op maximaal. Het blijft heet hier. Morgen de laatste dag. nu eerst binnen de airco aanzetten. Morgen uitslapen.
Jeetje net een schoon shirt aangetrokken. We tuffen weer over het zandpad en gaan op weg naar Unawatuna, het toeristen plekje onder Galle. dit zullen de kids leuk vinden.
Net voorbij Tangalle gaan we de weg af op zoek naar het blow hole. Het is even zoeken. Ook hier weer flink wat wrakken van tsunami huizen 26 december 2004 om 8.00 uur in de ochtend. Ook zie je overal graven langs de weg. Volgens Madu zie je het al bijna niet meer. De bevolking is al 10 jaar bezig met opbouwen. De mannen kennen het niet, dus ze zijn hier nog nooit geweest. Oude vrouwtjes dwingen ons bijna tot stoppen en we parkeren bijna in de woonkamer. Dat alles voor 50 r. Wij betalen weer de hoofdprijs bij de ingang, maar er is wel een klein museum bij. Wij betalen 1000 met zijn 4-en en lokalen 80 met zijn 4-en.
Het waterstraaltje wat omhoog spuit valt tegen. Maar max 10 m. Hij kan tot 30 m. Een leuk toeristen uitstapje. Vooral ook voor de lokalen wat ze lopen hier massaal. Elk huis in het dorp is een restaurant. Overal gebakken gedroogde vis. Na deze stop besluiten we om onderweg niet meer bij het zuidelijkste puntje Dondrahead bij de vuurtoren te gaan kijken, maar meteen door te rijden naar Unawatuna. Met alleen een stop voor paalvissers. Dat hebben we geweten. Na een stiekeme foto stappen we uit en gaan kijken. We zijn echt helemaal blut op 50 r na. Dus we zeggen dat we niet meer geven . Een man zonder tanden begint te lachen en brabbelt wat. Al zijn maten lachen mee. De gids vertaald: "dat is nog niet genoeg om naar de wc te gaan". Helaas en ook wij lachen en gaan verder.
In Unawatuna blijkt toch een perahara aan de gang te zijn. De wegen zitten compleet verstopt. Wij rijden naar links naar beneden naar het strand. Fout!! Hele weg compleet blocked met bedevaartgangers. We willen naar flower garden en de buren (hotel) gaan kijken. Beiden hebben een zwembad. Dit is het eerste hotel wat we niet via booking of agoda hebben geboekt. Ruim 200 $ vinden we iets te gortig. Voor iets meer dan de helft kunnen we 400 m. Verder aan de hoofdweg terecht bij Nooitgedacht heritage hotel. Een heel mooi oud koloniaal hotel uit 1732. Grote oprijlaan met aan de zijkant nog wat oude koetsen. Het stikt hier van de Nederlanders. Wij krijgen 2 mooie oude kamers met houten plafonds en een doorgang die ze open maken naar de kids. We gaan direct zwemmen en daarna een kopje thee drinken. Wij lopen in de stroom bedvaartgangers naar beneden naar het strand.
We vluchten een restaurant in als er een flinke regenbui omlaag komt. De stroom bedevaartgangers loopt naar het einde van het strand. Daar staan wat tempels. Wij gaan links de toeristenbende restaurants en cocktailbars bekijken. Hier dreunt de disco. Aan de andere kant hoor je Singalese zangers mega hard door de luidsprekers. Je hoort dit zelfs in het hotel. We wandelen terug en worden om 4 uur opgehaald voor een stadstour over het oude Hollandse fort van Galle. Prachtige gebouwen uit de VOC tijd en bijna alles is nog intact. Het is echt een mega groot fort. En ook nog eens auto luw. We proberen nog een voc muntje te bemachtigen .... helaas.
We laten ons afzetten op het strand. 15 restaurants keuze uit alle soorten vis menu's. Die ter plekke worden klaargemaakt. We besluiten om maar eens pizza te eten. Met de voeten in het zand en het tafeltje op het strand. Ook wij eten pizza. De eerste. Wel ontzettend lekker. Dit zijn weer eens Hollandse prijzen. We sukkelen weer met de massa mee naar huis en worden op de grote weg aan alle kanten door agenten begeleid. Levensgevaarlijk met dit verkeersinfarct. We lopen de poort van Nooitgedacht in en komen meteen weer in een oase van rust. We drinken nog een kopje thee op de veranda en zetten de ventilator op maximaal. Het blijft heet hier. Morgen de laatste dag. nu eerst binnen de airco aanzetten. Morgen uitslapen.
